Nieuwsartikelen

Een nieuwe aanwinst voor het museum. Ruim een jaar aan gebouwd met veel ijver. Hiervoor danken wij Rodney!

vele jaren heeft Piet zich ingezet voor het Regiment door het nauwgezet uitvoeren van zijn vrijwilligersfunctie als conservator van de Historische Verzameling. Dit werd hem beloond met uitreiking van de Regimentslegpenning.

Een laatste wens…

Soms zie je iets al langere tijd aankomen, soms overvalt het je als een donderslag bij heldere hemel. Zo ook bij onze collega Libanon veteraan Theo Baljet. Theo kampte al een poosje met een ziekte waarvan het perspectief uitzichtloos was, maar de boodschap dat verdere behandeling geen zin meer had, kwam toch als een mokerslag voor zowel  Theo zelf, zijn gezin en zijn maten waarmee hij in Libanon gediend heeft.

Theo diende in Libanon als boordschutter .50 bij het YP-peloton en de oude makkers van die eenheid organiseren tot de dag van vandaag met grote regelmaat bijeenkomsten om elkaar nog eens te zien en oude verhalen op te halen. Zoals vaker te zien is in de wereld van veteranen , is dit een groep mensen geworden die enorm veel waarde hecht aan hun onderlinge vriendschap en gedeelde ervaringen. Broeders door dik en dun.

Binnen de Historische Verzameling MGD KL wordt een aantal voertuigen in stand gehouden, waarmee evenementen ondersteund kunnen worden, zoals bijvoorbeeld veteranendagen, herdenkingen, dienstverlatingen en commando-wisselingen.  In deze verzameling voertuigen is onder andere ook een YP 408 Gwt opgenomen, die wit geschilderd is en de kenmerken draagt van de voertuigen destijds in Libanon. Heel veel veteranen die dit voertuig zien staan bij evenementen willen graag wegdromen naar lang vervlogen tijden door er even aan snuffelen of aan te raken.

Toen ik wed gevraagd door een goede collega van een bevriend Regiment en de Unifil vereniging of ik wat kon betekenen om de wens van Theo uit te laten komen, hoefde ik niet lang na te denken.
De RCKL heeft toestemming gegeven aan dit speciale verzoek en op zaterdag 10 maart 2018 is de wens van Theo waargemaakt. In alle stilte hebben de voorbereidingen plaatsgevonden voor een reünie van zijn peloton in Ede, met inbegrip van een mooie rondrit over een deel van de Veluwe, vergezeld van een paar familieleden en collega’s. De weergoden waren die dag in een uitermate goed humeur, zodat Theo volop kon genieten van deze verrassing.

Na terugkeer zijn nog de nodige foto’s gemaakt, en het was duidelijk dat Theo enorm genoten had van deze verrassing, maar toch ook emotioneel geraakt was. Zijn laatste wens was in vervulling gegaan, en ik ben er trots op, dat we met alle vrijwilligers van het regiment aan dit soort dingen kunnen bijdragen.

In een bekend nummer van Dire Straits komt de strofe voor: “Let me bid you farewell, every man has to die”. Theo is niet zo lang na die rit in 2018 overleden, maar zal in de herinnering voortleven. Brothers in arms.

Het bovenstaand verhaal is uniek voor Theo, maar er zijn onder de veteranen ongetwijfeld meer collega’s die in een vergelijkbare situatie verkeren. Of mensen die het geestelijk zwaar hebben als gevolg van hun ervaringen tijdens een missie. Vaak zien deze mensen zelf geen manier om iets te doen aan hun persoonlijke situatie en daar is dan een rol weggelegd voor vrienden en collega’s. Je hoeft niet per sé nuldelijns ondersteuner te zijn om de helpende hand te bieden. Gewoon vriend of collega kan ook voldoende zijn om binnen “het netwerk” dingen in beweging te zetten waar een collega die het moeilijk heeft baat bij kan hebben. Het zal niet voor iedereen mogelijk zijn om de YP van stal te halen, maar met wat gezamenlijke inspanning zijn er hele mooie dingen mogelijk te maken. Of gewoon een mooie dag. Getuige het verhaal van Theo.